Ενα αστραφτερό χαμόγελο με μια υγιή οδοντοστοιχία αποτελεί ένδειξη καλής υγείας. Με τα δόντια μας τρώμε, δείχνουμε τα συναισθήματά μας, μέχρι και επιθετόμαστε. Πότε όμως οι άνθρωποι άρχισαν να ασχολούνται με την στοματική υγιεινή;
Η ιστορία μιας οδοντόκρεμας
Ήδη από το 5.000 π. Χ. κατασκευαζόταν μία μορφή οδοντόκρεμας σε μορφή σκόνης. Η σκόνη ήταν φτιαγμένη από διάφορα υλικά, όπως θρυμματισμένα κομμάτια από κεφάλι βοδιού, ελαφρόπετρα, σκόνη από τσόφλια αυγών και σμύρνα. Υποθέτουμε ότι την χρησιμοποιούσαν τρίβοντάς την πάνω στα δόντια με το δάχτυλό τους.
Ενα χειρόγραφο από την Αίγυπτο αποτελεί μάλλον την παλαιότερη αναφορά στην οδοντόκρεμα. Οι οδοντόπαστες που αναφέρονται έγιναν από ένα μείγμα με λουλούδια.
Οι Ρωμαίοι και η δυσοσμία της αναπνοής
Καρβουνόσκονη και φλοιούς δέντρων χρησιμοποιούσαν ως επί το πλείστον οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι για οδοντόκρεμα, ενώ ρόσθεταν διάφορα υλικά για να κάνουν την υφή της πιο λεία, όπως σπασμένα κόκαλα, κελύφη αυγών και όστρακα στρειδιών. Οι Ρωμαίοι αντιμετώπιζαν τη δυσοσμία της αναπνοής προσθέτοντας διάφορα μπαχαρικά.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, η οδοντόκρεμα γίνεται ευρέως γνωστή με τη μορφή σκονης. Τότε κάποια στιγμή, προστέθηκε στην οδοντική σκόνη γλυκερίνη, κι έτσι δημιουργήθηκε μία πολύ καλύτερη οδοντόκρεμα, με σαφώς πιο ευχάριστη γεύση.
Η εταιρεία Colgate αποτέλεσε την πρώτη εταιρία που έβγαλε σε μαζική παραγωγή οδοντόκρεμα, το 1873 και την πουλούσε σε βάζα. Μετά από λίγο εμφανίζονται και τα πρώτα σωληνάρια,τα οποία ήταν φτιαγμένα από μόλυβδο, υλικό που σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν είναι υγιεινό.
Το 1914 εισάγεται σε αυτές το φθόριο, το πιο σημαντικό μέχρι σήμερα συστατικό τους. Παράλληλα επειδή διαπιστώνεται πως ο μόλυβδος από τα σωληνάρια περνάει μέσα στην οδοντόκρεμα, εμφανίζονται και τα πρώτα πλαστικά σωληνάρια που αντικαθιστούν οριστικά τα προηγούμενα, ενώ το 1892 έκανε την εμφάνισή της οδοντόκρεμα στη μορφή που τη συναντάμε σήμερα, δηλαδή, σε σωληνάριο.
Και η οδοντόβουρτσα πότε κατασκευάστηκε;
Την ιστορία ξεκινάνε πρώτοι οι Βαβυλώνιοι και οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν υγρή σκλήθρα για να τρίβουν τα δόντια τους. Λίγο αργότερα οι Κινέζοι, γύρω στο 1600 π. Χ. χρησιμοποιούσαν ένα ξυλαράκι από αρωματικό δέντρο, το οποίο μασούσαν. Αυτό καθάριζε τα δόντια, φρεσκάροντας παράλληλα την αναπνοή.
Οι Κινέζοι δεν αρκέστηκαν στην εκδοχή της οδοντόβουρτσας και 3.200 χρόνια μετά, το 16ο αιώνα μ.Χ., έκαναν μια πρωτοποριακή ανακάλυψη στερεώνοντας τις σκληρές τρίχες από το σβέρκο των γουρουνιών σε μια λαβή από κόκαλο ή μπαμπού.
Όπως ήταν αναμενόμενο η πατέντα αυτή διαδόθηκε ταχύτατα στην Ευρώπη με αναφορές το 1560 από τη Γαλλία για χοντροφτιαγμένες οδοντόβουρτσες με καμπυλωτή κεφαλή. Οι Ευρωπαίοι ωστόσο επέλεγαν αντί για γουρουνότριχες, τις μαλακότερες αλογότριχες ή φτερά. Κατά τη διάρκεια του 18ο αιώνα τελειοποιήθηκε.
Οι πλαστικές οδοντόβουρτσες, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους το 1938.
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου