Όλοι οι Αμερικάνοι που πάτησαν τα τελευταία χρόνια στο Αφγανιστάν είχαν έναν και μόνο λόγο. Τον πόλεμο. Για τον Νικ Πουλιέζε όμως ο λόγος δεν ήταν αυτός. Τελειώνοντας ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο στις τηλεπικοινωνίες το περσινό καλοκαίρι βρήκε δουλειά σε εταιρία δικτύων στην Καμπούλ και λίγο αργότερα έφτασε να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε ομάδα του Αφγανιστάν!
Ο Πουλιέζε πηγαίνοντας στην Καμπούλ ξεκίνησε να γεμίζει τον ελεύθερό του χρόνο με το πάθος του, το ποδόσφαιρο. Μία από τις πιο γνωστές ομάδες του Αφγανιστάν, η Φερόζι, βλέποντας τον να παίζει με Αφγανούς φίλους του στην αλάνα, του πρότεινε να αγωνιστεί με τη φανέλα της έναντι 300 δολαρίων τον μήνα. Ο Πουλιέζε από το πουθενά θα υπέγραφε συμβόλαιο με ποδοσφαιρική ομάδα, εκπληρώνοντας έτσι ένα παιδικό όνειρο. Γιατί όμως στο Αφγανιστάν;
«Το χρησιμοποιώ σαν έναν τρόπο προκειμένου να εξερευνήσω τον τρόπο ζωής των νέων ανθρώπων στο Αφγανιστάν, ο οποίος είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν που προβάλουν τα μίντια σήμερα. Η ενδιαφέρουσα ερώτηση με την περίπτωσή μου είναι για ποιο λόγο με αποδέχθηκαν ως μέλος της αφγανικής κοινότητας παρά το γεγονός ότι είμαι Αμερικάνος. Η απάντηση είναι ότι μέσα από τις φιλίες που ανέπτυξα παίζοντας ποδόσφαιρο, έγινα μέλος της κοινότητας», αναφέρει ο Πουλιέζε.
Ο ίδιος θεωρεί πως το ποδόσφαιρο έχει αυτή τη δυναμική, να κοινωνικοποιεί και να ενώνει τους ανθρώπους: «Μέσω του ποδοσφαίρου έχεις τη δυνατότητα να σε εκτιμήσουν ως άνθρωπο και να κάνεις φιλίες. Το ποδόσφαιρο είναι ο σύνδεσμος. Ακόμη κι αν η επικοινωνία λόγω της διαφορετικότητας της γλώσσας είναι λίγο δύσκολη, μέσω του ποδοσφαίρου περνάς χρόνο μαζί με τον άλλο και βρίσκετε κοινά ενδιαφέροντα».
Ο Πουλιέζε ευχαριστιέται αυτό που κάνει. Μέσα από το ποδόσφαιρο κατάφερε να κοινωνικοποιηθεί, να κάνει φιλίες στο Αφγανιστάν και να ζει αυθεντικά την καθημερινότητα σε αυτή τη χώρα. «Ήταν μια ευκαιρία να γίνω κι εγώ μέλος μιας οικογένειας, να μαγειρεύω και να τρώω μαζί τους, να γυρίζω και να βλέπω την πόλη της Καμπούλ μαζί με φίλους και συμπαίκτες. Όλα αυτά αξίζουν αυτή την αλλαγή στη ζωή μου. Και φυσικά το να παίζω ποδόσφαιρο σε καθημερινή βάση… Οι Αφγανοί φίλοι μου με θεωρούσαν τρελό που άφησα την άλλη μου δουλειά. Εγώ όμως παίζω επειδή πάνω απ’ όλα αγαπάω το παιχνίδι», τονίζει ο Πουλιέζε.
Μπορεί φυσικά ο ίδιος να είναι ο πιο καλοδεχούμενος και αγαπητός Αμερικάνος στην Καμπούλ, ωστόσο ποιοι είναι οι κίνδυνοι της διαμονής εκεί; «Ο πρώτος κίνδυνος έχει να κάνει με το αν θα βρεθείς στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή πάνω σε μία βομβιστική επίθεση. Ο δεύτερος κίνδυνος έχει να κάνει με το να πέσεις θύμα απαγωγής. Όμως την ημέρα σε καθημερινή βάση αισθάνομαι ασφαλής», προσθέτει ο Πουλιέζε.
Πλέον ο ίδιος έχοντας ζήσει τόσο καιρό στο Αφγανιστάν σκέφτεται να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ προκειμένου να αναδείξει την άλλη πλευρά της ζωής στο Αφγανιστάν πίσω στις ΗΠΑ, προβάλλοντας τις ανησυχίες των ανθρώπων στο Αφγανιστάν, τα μεταναστευτικά τους πλάνα λόγω των δυσκολιών που περνούν, αλλά και το πάθος και την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου