«Ο χρόνος είναι το μόνο κεφάλαιο των ανθρώπων που η μοναδική τους περιουσία είναι η ευφυΐα τους -Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ελπίζουμε ο Γάλλος λογοτέχνης να μην είχε αντίρρηση, αν μπορούσε να το μάθει, που θα συμπληρώσουμε τη σκέψη του: Ο χρόνος και το κορμί κάθε ανθρώπου, είναι η μοναδική του περιουσία, το μοναδικό του κεφάλαιο. Για αυτό τον λόγο το καπιταλιστικό οικοδόμημα είναι αδύναμο σαν σκιάχτρο: στην ουσία θέλει τις ίδιες τις ζωές μας και όχι τα λεφτά, τα σπίτια, τα χωράφια μας. Πότε θα αποκτήσουμε συνείδηση αυτής της πραγματικότητας;». **
Και ακριβώς επειδή θέλει τις ζωές μας, το προσωπείο του είναι λαϊκό και οικείο για να προσεγγίσει, προκειμένου τελικά να διαβρώσει, οτιδήποτε μπορεί να αποφέρει κέρδη. Το οργανωμένο σύστημα έχει αντιληφθεί τη δύναμη του δημοφιλέστερου αθλήματος, του ποδοσφαίρου και το χρησιμοποιεί με χυδαίο τρόπο για δεκαετίες. Προκειμένου να πλουτίσουν οι πολυεθνικές, αλλά και ιδιοκτήτες ομάδων και λοιποί παρατρεχάμενοι. Δημιουργώντας σκόπιμα γενιές φιλάθλων που ναι μεν υποστηρίζουν τις ομάδες τους, αλλά είναι αποκομμένοι από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων σε αυτές.
Με τη σχέση που υπάρχει μεταξύ οπαδού και ομάδας, να θυμίζει την αντίστοιχη του παθητικού καταναλωτή. Που εφαρμόζει στη ζωή του ό,τι του πασάρει η τηλεόραση. Το ποδόσφαιρο αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας και το μοντέλο του παθητικού τηλεθεατή-καταναλωτή, άνθισε σε μεγάλο βαθμό και στις κερκίδες. Αυτό που δεν κατάλαβαν οι πολιτικοποιημένοι άνθρωποι, τα αυτόνομα κινήματα και οι περήφανοι ενεργοί πολίτες, τη δύναμη του ποδοσφαίρου που είναι το λαϊκότερο άθλημα, το έχει καταλάβει το ακόρεστο τέρας του καπιταλισμού. Δημιουργώντας ένα απολιτικό πλαίσιο που, μοιραία, άνθισε το παράνομο χέρι του καπιταλιστικού οικοδομήματος: ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις που δρουν σε όλη την Ευρώπη και έχουν διαβρώσει σε μεγάλο βαθμό συνδέσμους οργανωμένων οπαδών. Χώρους, δηλαδή, που προσελκύουν τη νεολαία. Με την απουσία οργανωμένης δράσης στο πεδίο της αλληλεγγύης και του μη φασισμού, να λειτουργεί ακόμα και διασπαστικά για το όποιο εγχείρημα να επιστρέψει το ποδόσφαιρο στον αρχικό του προσανατολισμό.
Ο άλλος δρόμος, για να καθαρίσουν οι κερκίδες από τα ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία και να αρχίσει ταξίδι με άλλη πυξίδα γα το ίδιο το άθλημα, είναι η ενεργοποίηση του κοινωνικά ώριμου οπαδικού κινήματος. Ένα πρώτο βήμα μπορεί να αποτελέσει η αλλαγή τού αντιπροσωπευτικού συστήματος στις ομάδες, που εκφράζεται σε μεγάλο βαθμό σήμερα από την ολιγαρχία των προέδρων-χρηματοδοτών, προς την κατεύθυνση της πλατιάς λαϊκής συμμετοχής των οπαδών. Επιβάλλεται να προστατέψουμε το ίδιο το άθλημα, ακόμα και με τη φυσική μας παρουσία στις κερκίδες, τους χώρους άθλησης κ.λπ. Διαφορετικά ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που μαθαίνουμε για περιστατικά οπαδικής βίας ή για ριζωμένες φασιστικές και ακροδεξιές απόψεις σε συνδέσμους οργανωμένων οπαδών μεγάλων ομάδων.
** Απόσπασμα από το παραμύθι «Το χωριό της Μαρμελάδας».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου