«Δεν διαθέταμε ποδοσφαιρικά παπούτσια ή πραγματικές μπάλες ποδοσφαίρου, αλλά εκτιμούσαμε ό,τι είχαμε. Υπήρχε καλή διάθεση, δεν είχαμε πολλά αλλά ζούσαμε μια καλή ζωή στο μέγιστο βαθμό.» Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του Γκαέλ Μπιγκιριμανά, τον οποίο παρακολουθεί ο Παναθηναϊκός. Μέσα του γνώριζε ότι κάποια στιγμή θα γίνει επαγγελματίας παίχτης παρά τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μικρός…
Όποιον και να ρωτήσεις που πιστεύει ότι βρίσκεται η πόλη Μπουτζουμπούρα, δύσκολα θα λάβεις απάντηση. Λίγοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του Μπουρουντί, μια χώρας που βρίσκεται στην καρδιά της Αφρικής.
Εκεί γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Γκαέλ Μπιγκιριμανά βλέποντας, όταν έβρισκε την ευκαιρία, την αγαπημένη του Ρεάλ Μαδρίτης στην τηλεόραση. Η τεταμένη κατάσταση εμφυλίου στην χώρα του Μπουρουντί ανάγκασε πολλούς ανθρώπους να μεταναστεύσουν και να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού.
«Ο πόλεμος ήταν ο λόγος που μετακομίσαμε στην Ουγκάντα. Κάπως έτσι διασπαστήκαμε. Χωριστήκαμε από την μητέρα μου για τέσσερα χρόνια, αλλά μας τηλεφώνησε και μας είπε: «Είμαι στην Αγγλία και το σχέδιο μου είναι να σας φέρω εδώ». Είπε ότι το πλάνο της ήταν να μας πάει εκεί για να έχουμε καλύτερη εκπαίδευση. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά απλά πίστεψα ότι ο Θεός ήξερε τι έκανε και ότι θα δω την μητέρα μου πάλι κάποια στιγμή, κάποια μέρα…», δήλωσε ο «Μπίγκι» σε αφιέρωμα που ετοίμασε για αυτόν το CNN.
Λίγα χρόνια αργότερα οι προσευχές του εισακούστηκαν, η μητέρα του έκανε την υπόσχεση της πραγματικότητα και ο Γκαέλ ετοίμασε τις βαλίτσες του για το Νησί.
«Ήρθα στην Αγγλία και δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, ήταν απλά υπέροχα. Για κάθε παιδί από την Αφρική το όνειρο του είναι να έρθει στην Ευρώπη ή στην Αμερική – στο μυαλό τους αυτός είναι ο Παράδεισος. Το να έρθει εδώ είναι σαν όλα να έχουν τακτοποιηθεί και δεν θα είναι ποτέ πια νηστικό. Στο μυαλό μου σκέφτηκα «Ουάου, πηγαίνω στην Ευρώπη, Θα αγωνίζομαι με λευκά παιδιά και θα παίζω ποδόσφαιρο σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής», γι’αυτό ήταν τόσο συναρπαστικό!»
Το ταξίδι από την καυτή Αφρική στο μακρινό και μουντό Κόβεντρι ήταν γι’ αυτόν μια ακόμα περιπλάνηση. Μέσα του πάντα πίστευε ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι ένα κομμάτι της κοσμοθεωρίας του.
«Πάντα λέω στους ανθρώπους, αν γνωρίζουν τι είναι το πάζλ, ότι κάθε κομμάτι είναι αναγκαίο και κάθε άνθρωπος στον κόσμο είναι σαν ένα κομμάτι του παζλ, για όλους υπάρχει ένα μέρος να είναι, στο οποίο θα αισθάνονται την ζωή τους ελεύθερη. Είσαι ξεχωριστός και είσαι εδώ για έναν λόγο.»
Το παζλ για τον Γκαέλ συμπληρωνόταν σιγά σιγά και μια μέρα που του ζήτησε η μητέρα του να πάει να αγοράσει γάλα, η μοίρα του σιγοψιθύρισε έναν διαφορετικό δρόμο για να φτάσει στα μαγαζιά.
Ο δρόμος αυτός πέρναγε έξω από το προπονητικό κέντρο της Κόβεντρι. Ο -10χρονος τότε- Γκαέλ κοντοστάθηκε έξω από την είσοδο των ακαδημιών και ένιωσε κάτι να τον σπρώχνει προς τα μέσα.
«Άκουσα αυτή την λεπτή φωνή από μέσα μου να λέει: «Πήγαινε και παίξε» και σκέφτηκα «Ok.» Υπάκουσα την φωνή.»
«Είπα μια προσευχή: «Θεέ, αυτοί οι άνθρωποι δεν με ξέρουν, δεν τους ξέρω, οπότε ό,τι και να τους πω απλά κάνε τους να πούν “Ναι” – ακόμα και αν δεν με καταλάβουν απλά κάνε τους να πούν: “Ναι, Ναι, Ναι!”»
Έκανε λίγα βήματα μπροστά και βρέθηκε να σκουντάει τον προπονητή των μικρών, Ρέι Γκούντινγκ, ρωτώντας τον αν μπορεί να παίξει. Ο Γκούντινγκ του υποσχέθηκε ότι την επόμενη φορά που θα υπάρχει κάποιος αγώνας θα τον έβαζε να παίξει.
Ο Γκαέλ ενθουσιάστηκε και άρχισε να χοροπηδάει όλο χαρά παίρνοντας τον δρόμο για το σπίτι του. Έτρεχε όπως ακριβώς έκανε κάθε πρωί για να προλάβει την πρώτη ώρα στο σχολείο, στην προσπάθεια του να μην ξοδεύει χρήματα στο λεωφορείο.
Ξαφνικά άκουσε μια φωνή από πίσω του να τον καλεί.
«Με φώναξαν πίσω και μου είπαν «Έχεις εξοπλισμό; Παπούτσια κτλ;». Δεν είχα αλλά απάντησα θετικά και μετά μου είπαν «Έλα πίσω αύριο και ξεκινάς προπόνηση.»
«Είπαν ότι με είδαν να τρέχω γρήγορα, σαν αθλητής. Εκεί πιστεύω ήταν που ο Θεός τους έδειξε κάτι, σαν μια γεύση από το μέλλον, – πως επρόκειτο να εξελιχθώ.»
Όπως σοφά είπε ο Γκαέλ,για ό,τι γίνεται υπάρχει ένας λόγος. Δυο χρόνια αργότερα ο άνθρωπος που σκούντηξε ο μικρός, βρέθηκε στις ακαδημίες της Νιουκάστλ.
Η απάντηση του Γκούντινγκ στην ερώτηση των υπεύθυνων των ακαδημιών της ομάδας για το αν υπάρχει κάποιος πιτσιρικάς στις ακαδημίες της Κόβεντρι ο οποίος να είναι άξιος προσοχής, άκουγε στο όνομα Μπιγκιριμανά.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2012, ο Γκαέλ θα υπέγραφε στις Καρακάξες έναντι του ποσού των 1.6 εκατομμυρίων ευρώ.
Στην πρώτη του χρονιά ως μέλος της Νιούκαστλ έπαιξε σε 25 ματς με την πρώτη ομάδα, δέκα εκ των οποίων για το Γιουρόπα Λίγκ!
Τον Μάιο του 2013 ο Πίτερ Τέιλορ θα τον καλέσει να αγωνιστεί με την εθνική Αγγλίας κάτω των 20 και στις 16 Ιουνίου θα κάνει το ντεμπούτο του με τα Λιοντάρια στο 3-0 επί της Ουρουγουάης μοιράζοντας και μια ασίστ!
Φέτος, στην ηλικία των 19, δεν έχει βρει ακόμα θέση στην ενδεκάδα της πρώτης ομάδας, αλλά γνωρίζει και ο ίδιος ότι το μέλλον είναι μπροστά του…
«Είναι ευλογία να παίζεις για αυτή την ομάδα και έχω ακούσει ανθρώπους να περιγράφουν πως ήταν (η ομάδα) στις μέρες του Πίτερ Μπέρντσλεϊ και του Άλαν Σίρερ, όταν το γήπεδο ήταν ηλεκτρισμένο. Θέλω να ζήσω αυτό το συναίσθημα. Θέλω να είμαι μέρος της ιστορίας της Νιούκαστλ, σε μια ομάδα που έχει κάνει κάτι!»
Την ίδια στιγμή η χώρα του βρίσκεται σε μια μεταπολεμική κατάσταση κατά την οποία η φτώχεια μαστίζει τις οικογένειες. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, περισσότερο από το 80% του πληθυσμού ζει με λιγότερα από 1.25 δολάρια την ημέρα!
«Ο λόγος που παίζω ποδόσφαιρο τώρα είναι για τους φίλους μου πίσω στην Αφρική και για όλα τα παιδιά που είναι στην κατάσταση στην οποία βρισκόμουν όταν ήμουν στην Αφρική ή για αυτούς που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα παίξω στην Πρέμιερ Λίγκ. Ναι μου λείπουν αλλά ξέρω ότι κάποια μέρα θα τους δω!»
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου